Power ranger

E di sige, ikaw na ulit ang bida sa aming lahat. Sige, sky is the limit. Brag pa hangga't gusto.
Uhaw na uhaw naman  sa papuri e, yanu!



Hindi na nakakatuwa pag may ganto kang kasama sa trabaho e. Nakakapangliit, parang wala kayong nagawang mabuti sa grupo kase sa kwento nya ay sya lagi ang mighty morphin mutant invinsible undefeated power ranger. Aysosssss, nakakabaho laang ng utot pag ganyan. Bago bago, magtu twentytwelve na ho.

Buti na lang naturuan ako ng nanay at tatay ko kung pano kumilos at makibagay sa mga katrabaho ko. Thank you Lord!

YOU ALREADY!

"Sometimes you try your hardest, but things don’t work out the way you want them to."
















Kung minsan, may mga tao talaga (hindi naman lahat) na hindi mo mawari kung natutuwa dahil nagkamali ka o masayin lang talaga sila na napakahirap sa kanila itago ang saya na nararamdaman pag nalalagay ka sa isang sitwasyon na hindi maganda.

Nakakalungkot lang kase na imbes na tulungan ka nya bumangon, mas ipapamukha pa nya sayo na weakest link ka- na ang tanga mo naman kase nagkamali ka. Ewan, basta iba yung pakiramdam. Madali naman kase i-distinguish kung sinsero talaga yung pagkakasabi sayo tsaka dun sa gusto lang ipa mukha pa ulit sa harap mo na mali ka at wala kang alam tas sya lang lagi ang tama, perpekto sya e. Deym!

Social Norm: Nakasanayan pero mali.

.

Parang wala kang pinag aralan…

Nasasanay tayo sabihin to sa mga taong hindi natin nagugustuhan yung pinapakita o ginagawa sa public-yung tipong pang barbaric ang asta. Pero kung iisipin, pag minsan nga mas okay pa yung ugali ng mga taong walang bachelor o hindi nakapag aral ng hanggang college o graduate school pa kesa dun sa mga taong kilala natin. Ang behavior kase ng isang tao hindi naman talaga LAHAT galing sa school e, yung iba galling din kung san tayo lumaki tsaka kung sino nag palaki satin.

Ako, bagong nurse lang ako halos isang taon. Nakakadismasya lang na makikita mo na nasasayang lang yung mga MSN/MAN sa dulo ng mga pangalan nila, sayang kase hindi nagagamit ng tama. Hindi naman lahat, pero halos lahat e. Sayang lang, sila kase sana yung tinitingnan namin, kase sila yung matagal na sa propesyong ito. Wala din pala.

Daming ngang pinagaralan, walang namang natutunan.

Nakakalungkot na nakikita mo kung gaano kadali ma-manipualate ng isang senior staff ang evaluation ng mga junior staff dahil lang ayaw nya sa mga bagong staff na to. Nakakawasak lang ng puso na ganun nya kabilis nagawa yun.

Pinaka nakaka init ng bayag na tanong.

Mam: Uy, kumusta na kayo? *full smile*

Ako (super ego): Hi mam! Good afternoon po!

Ako (id): Uy, kinukumusta mo kami? Seryoso? HAHA. Ayus din ng tanong mo ano? Ikaw may gawa kung bakit kami miserable ngayun tas lakas mo magtanong kung kumusta kami. Bulsyet!

Ang Azkals at ang Pitong magigiting na sundalo (2011)

Magkasunod na medyo hindi maganda at malungkot balita para sa mga Pilipino.

Mga manlalarong pinilit sumipa para sa bayan at mga sundalong ginawa ng wagas yung tungkulin nila para maipagtanggol ang bayan natin.

Para sa inyo na walang ibang inisip kundi makapagbigay serbisyo at karangalan sa ating bansa, maraming salamat.

Hanggang sa muling laban!

SA MGA KAIBIGAN NATING COLLEGE STUDENTS NA PILIT UMAAPELA.

 Hindi nga naman talaga kayo water-proof sa tuwing bumabagyo.


Pero ito ha, isipin mo na lang na kunyari nagpa practice ka na, kase pag graduate mo at nagkatrabaho ka na, hindi naman sususpendihin ng kompanya/institusyon na pinapasukan mo yung pasok nyo dahil malakas ang ulan sa labas o bumabagyo. (eg: mga nagtatrabaho sa ospital)

Simple lang naman yan, kung ayaw mabasa ay magdala ng payong o kung mas trip mo pwede din ang raincoat. Sige, game na. Pasok ka na!

The scar had not pained Harry for nineteen years.

July 15, 2011/ Byernes, pinilit kong lumuwas para mapanood ito sa imax. Kasama ang isang kaibigan, sabi ko pag kase inantay pa namin ang weekend ay malabong makakuha pa kami ng ticket kase uso ang sold out pag sabado at linggo.

Swerte! Hindi masyadong traffic taposs pagdating sa MOA, marami pang bakanteng upuan. Bili ng ticket agad tas kain muna ng madami. 1:30pm pa naman ang simula.

Hanap ng magandang view, seat back&relax. Simula pa lang ng HP7.2 ay climax agad, walang ng intro pa. Dahil na din kase ito ay kadugsong lang ng HP7.1

Galit-galit muna. Napa- woooooow talaga ako e. Pakiramdam mo, kasali ka din sa labanan. Ang lakasss maka 3D ng imax e. Tsaka mapapaisip ka habang pinapanood mo to.
Parang kelan lang, musmos ka pa nung binabasa mo ang mga libro ni Rowling tapos ngayon ay nasa harap ka ng malakaing screen at tinatapos ang huling part ng libro.

Bato na lang ang hindi man lang mapaluha dito, yung nakausap ni Harry yung mga taong malapit sa puso nia nung makuha na nia yung Resurrection Stone. Tengene! Tulo luha ko e. Hindi naman hagulgol, napaluha lang.

Maalala mo din bigla yung mga taong hindi ka iniiwan sa kahit anong laban sa tunay na buhay.
Paksss! Korneeee, pero totoo.

Isa pa to.

Tsaka ito pa pala.

Medyo nakakalungkot, kase tapos na. Wala ng kasunod, mga ala-ala na lang ng libro.

Maraming moral na makukuha sa kwento e, isa lang yung tumatak talaga sakin:

KUNG ANG LAHAT LANG SANA SATIN NGAYON AY HINDI TUTULAD KAY VOLDEMORT NA NAPASOBRA YATA SA TAKAW AT MAPANG ABUSO SA KAPANGYARIHAN, MAGIGING MASAYA ANG LAHAT.

Pagkatapos ng halos dalawa't kalahating oras sa loob ng sinehan.
Ang husay ng pagkakagawa, legendary ending nga naman. EPIC!

Pitong libro, walong pelikula. Sulit ang pagod na iniluwas papuntang maynila. Heaven!

HP7.2, galing! Perfect 10 score ko sayo. Ang linis ng pagkakagawa ng ending.